که اين چهار بخش عبارتند از:
الف) زبان انگليسي، زيرا اکثر کتب درسي اين رشته به زبان انگليسي است.
ب) دانش عمومي و پايه، شامل: فيزيک، مکانيک، ترموديناميک و ...
پ) دانش تخصصي، شامل: آئروديناميک، موتور جت، موتور پيستونی، بدنه هواپيما، سيستم هاي آلات دقيق هواپيما (دانشجويان کارگاه هاي عملي اين دروس را نيز مي گذرانند.)
ت) کارگاه هاي تخصصي که شامل دروس عملي درس هاي تخصصي مي شود.
پس از پايان تحصيلات دانشگاهي نيز فارغ التحصيلان اين رشته به هواپيمايي کشوري معرفي مي شوند تا در آزمون نهايي موتور يا بدنه هواپيما شرکت کنند و در صورت موفقيت در اين آزمون، به آنها مدرک پايه داده مي شود که براساس اين مدرک مي توانند در شرکت هاي حمل و نقل هوايي يا کارخانه هاي تعمير موتور و بدنه هواپيما استخدام شوند. گفتني است که بسياري از متخصصان تعمير و نگهداري هواپيما پس از چند سال فعاليت در يک شرکت يا کارخانه، و به دست آوردن تجربه و تخصص لازم، براساس نياز شرکت يا کارخانه مورد نظر براي آزمون تخصصي به هواپيمايي کشوري معرفي مي شوند. براي مثال يک متخصص تعمير و نگهداري هواپيما امکان دارد براي تخصص موتور بوئينگ 747 يا بدنه ايرباس و موارد ديگر به هواپيما کشوري معرفي شود و در صورتي که در آزمون تخصصي اين رشته موفق گردد به او مدرک تخصصي داده مي شود و براساس اين مدرک مي تواند به هواپيمايي که در آن تخصص پيدا کرده است، اجازه پرواز دهد و از لحاظ فني، صلاحيت پرواز هواپيماي مورد نظر را تاييد نمايد.